با اجازهی برونگراهای عزیزی که در دنیای واقعی اجازه ی اعلام حضور به ما غیرممکنان نمیدهند خودم را نویسندهی نا امید مملکت معرفی میکنم. حرف های زیادی برای گفتن هست شاید یک درصد کسی پیدا شود و بخواهد نوشته های این غیر ممکن را بخواند. من جِین هستم، آها با خودتان میگویید یک اسم غربی برای خودش گذاشته پس الزاما غربزده است، نه؟ شاید هم کسی باشم که از دنیای کودکان فرار کرده تا به بزرگسالی برسد تا از تصور حماقت برای کودکان فرار کند. حالا که میخواهید مرا قضاوت کنید، راحت باشید چون این غیر ممکن تشنهی قضاوت های شماست.